Oswojenie i udomowienie gołębia szacuje się na koniec epoki kamienia łupanego w Fenicji (Azja Mniejsza), gdzie gołąb uważany był za symbol Asztarty, bogini płodności i miłości. Na Cyprze odkryto starożytne gołębniki, budowane specjalnie dla „świętych gołębi". „Najstarsze dane archeologiczne o gołębiu domowym znajdujemy w historii starożytnego Egiptu. Wykorzystanie gołębi pocztowych do przesyłania wiadomości znane jest ze starożytnej Persji oraz Egiptu. Natomiast w Grecji wykorzystywano je jako posłańców przekazujących informacje o zwycięzcach Olimpiad. W XII w.Muzułmanie w wojnach z królestwem Jerozolimy używali ich do wzywania pomocy. Gołębie te powszechnie wykorzystywano w czasie I wojny światowej. W czasie II wojny światowej zniszczona została populacja polskiej hodowli gołębi pocztowych, kiedy to Niemcy w 1940 roku na terenie Kraju Warty zarekwirowali wszystkie gołębie.
Hodowla gołębi szybko rozprzestrzeniła się na niemalże cały świat. Liczne odkrycia archeologiczne udawadniają, iż od zarania dziejów gołąb był towarzyszem człowieka. Obecnie istnieje bardzo bogata lektura, która zagłębia się w tematykę hodowli gołębi. Hodowcy na całym świecie zrzeszają się, tworzą kluby i stowarzyszenia. Oprócz gołębi pocztowych, które używa się do celów sportowych, wyróżniamy również hodowlę gołębi mięsnych i ozdobnych.Pasja jaką jest hodowla gołębi pocztowych często przekazywana jest pokolenia na pokolenie
Jedna z odmian gołębia skalnego, charakteryzująca się zdolnością powracania do gołębnika z dużych odległości. Gołąb pocztowy, zwany również listonoszem, posiada specyficzne właściwości psychiczne i fizyczne. Jego orientacja w przestrzeni umożliwia powrót do gołębnika z odległości osiągających do 2000 km przy prędkości do 100km/h. Aby powrócić do swojego gołębnika z danej odległości gołębie pocztowe kierują się kątem padania promieni słonecznych w stosunku do oczu w danej godzinie ich biologicznego zegara, a także z magnetyzmu ziemskiego. Ta rasa dawniej była wykorzystywana przede wszystkim do przekazywania informacji. Gołębie pocztowe zasłużyły się podczas drugiej wojny światowej, niektóre z nich zostały mianowane wysokimi odznaczeniami bojowymi.
Gołębie zaliczają się do nielicznej grupy ptaków, które posiadają zdolność ssania - piją wodę bez nieustannego odchylania głowy do tyłu. Ta rasa ptaków o metalicznym połysku piór żywi się nasionami. Długość ciała gołębia pocztowego wynosi ok. 35 cm. Rozmnażanie - samica składa 2 jaja w gnieździe, pisklęta wykluwają się po ok. 18 dniach.
Krzyżowanie ras: gołębia orientalnego, dragona, gołębia brukselskiego, gołębia leodejskiego i gołębia antwerpskiego przyczyniło się do powstania rasy gołębia pocztowego.
Cechy gołębia pocztowego:
- barwa tęczówki. Podstawowe kolory to: perłowy (glass), pomarańczowy (żółty), czarny (bycze oko) występujący u białych gołębi pocztowych oraz różowy u albinosów;
- kolor i wzór upierzenia. Kolory podstawowe to: biały, niebieski, czarny, czerwony, szpakowaty, pstry. Rodzaje wzorów to: gładki (bez pasów), z pasami (nazywany płowym), nakrapiany oraz T-wzór;
- długość życia: 10–12 lat, choć znane są przypadki dożycia 20 lat;
- masa ciała: 300–400 g (samce są większe);
- pokarm: głównie zboża takie jak pszenica, jęczmień, owies, kukurydza, a także: ryż, proso, sorgo, słonecznik łuskany, rzepak, peluszka, groch, wyka, żyto, konopie itp.
Cechy charakterystyczne:
jajorodność, zapłodnienie wewnętrzne;
szkielet spneumatyzowany, (mały ciężar); pokrycie ciała piórami z ich wymianą (pierzenie);obecność worków powietrznych, (podwójne oddychanie).
Gołębie pocztowe to ptaki, które już od dawien dawna były wykorzystywane do przesyłania informacji czy niewielkich przedmiotów, które dały się zamocować do nogi ptaka. Jeszcze w XX wieku wykorzystywano je w tym celu, ale wraz nowelizacją tj. pojawieniem się usług pocztowych oraz telefonu, gołębie straciły swoją funkcję przesyłania informacji. W teraźniejszości gołębie pocztowe hoduje się w nieco innych celach, ale również po to, aby wysoko, daleko i szybko latały. Polski związek hodowców gołębi pocztowych zrzesza dzisiaj wielu hodowców, którzy rywalizują ze sobą w różnych zawodach czy na wystawach.
Ruch hodowli i lotowania gołębi obejmuje trochę szersza grupę ludzi. Nie służy on już wyłącznie do celów użytecznych, lecz i konkurencyjnych, sportowych czy rozrywkowych. W Polsce ruch ten rozpoczął się w pierwszych latach XX wieku. Początkowo na Śląsku - zapewne pod wpływem Niemiec, gdzie ruch taki rozpoczął się znacznie wcześniej. W 1905 roku w Zabrzu powstaje pierwsze zrzeszenie hodowców gołębi w naszym kraju. Po odzyskaniu niepodległości (1918) powstaje kilkanaście takich towarzystw o lokalnym zasięgu. Zgody na ich powstawanie a także na podejmowanie hodowli i loty gołębi udziela w tym momencie Ministerstwo Spraw Wojskowych: wojsko tez opracowuje i wdraża specjalny regulamin dotyczący gołębi i sposobu ich wykorzystywania. Wynika to z faktu, iż traktuje się je jako ważny instrument łączności o charakterze strategicznym. Tak było zresztą wszędzie aż do drugiej wojny światowej, nic wiec dziwnego, ze po zajęciu Polski w 1939 roku hitlerowski okupant natychmiast zakazał Polakom hodowli gołębi pocztowych i zniszczył niemal cały nasz dorobek w tej dziedzinie.
Z biegiem czasu lokalne towarzystwa hodowców gołębi pocztowych zaczęły nawiązywać ze sobą bliższe kontakty i współdziałać zwłaszcza w sprawach lotów. Doprowadziło to do zjednoczenia w 1926 roku pod nazwą "Zjednoczenie Polskich Stowarzyszeń Hodowców Gołębi Pocztowych na Rzeczpospolita Polska". Zjednoczenie to powołało z kolei własny organ prasowy pod nazwa "Gołąb Pocztowy". Powstał on w celu wymiany informacji, utrzymywania wzajemnych kontaktów oraz prowadzenia edukacji. Po dwóch latach nazwa została zmieniona na "Hodowca Gołębi Pocztowych" i istnieje ona do dnia dzisiejszego.
Kreator stron WWW
Tworzenie stron internetowych - Kreator stron WW